آنچه عبدالله بن الحسن برای امام حسین (ع) در کربلا کرد

به گزارش پارت نیوز؛ حضرت عبدالله بن الحسن پسر امام حسن مجتبی (ع) برادر امام حسین (ع) بود و آخرین شهید دشت نینوا قبل از شهادت عموی بزرگوارشان سید الشهدا است.

خوارزمی حنفی در کتاب (قتل الحسین علیه السلام) آورده است که حضرت علی (علیه السلام) فرزندی به نام ابراهیم داشت که در واقعه مهربان شرکت کرد و پس از کشته و زخمی شدن عده زیادی به دست برادرش امام حسین (علیه السلام) به شهادت رسید.

خوارزمی همچنین در کتاب خود آورده است که عمر بن امام علی (علیه السلام) مردی شجاع بود که از زمانی که برادرش حسین (علیه السلام) از قصد رفتن به عراق مطلع شد، همراه او بود و تا روز عاشورا، روز مقابله بزرگ، در کنار او بود و عمر در صف اول برادران شهیدش و امامان عبدالله علیهم السلام بود که همگی از امامانشان بودند. جوانان بهشتی صبح روز دهم محرم، عمر بن امیرالمومنین علیه السلام نزد برادرش حسین شتافت تا از او اجازه بگیرد و با او وداع کند، سپس در جنگ با دشمنان خاندان نبوت به صحنه شهادت پیش رفت تا اینکه توانست شانزده نفر را بکشد و دیگران را مجروح کند.

و روایات در تعداد شهدای کربلا از خاندان هاشم بنی ابی طالب رضی الله عنهم فرق کرده است، کمترین عددی که مسعودی ذکر کرده سیزده نفر و بعد از او چهارده نفر بوده است. این در حالی است که زیارت حضرت مهدی (عج) در روز عاشورا شامل هفده نام غیر از سرورشان سیدالشهدا حسین علیه السلام بود. از جمله فرزند خوب امام حسن مجتبی زکی بود که نامش حضرت عبدالله بن الحسن رضی الله عنه است.

سخنان خطبا در خصوص حضرت عبدالله بن الحسن

ابتدا با خطیب منبر حسینی جناب شیخ باقر الصادقی شروع می کنیم که از سرگذشت این شهید بزرگوار که نامش حضرت عبدالله بن الحسن در این امر شرکت داشت که در حالی که بر سینه سیدالشهداء ابی عبدالله علیه السلام بود به عنوان شهید دعوت پروردگارش را اجابت کرد.

شیخ باقر الصادقی: بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین و صلوات و سلام بر ارجمندترین پیامبران و رسولان حبیب خدای جهانیان ابا القاسم محمد و خاندان پاکش از جمله شهدای رضوان الله علیه و آله و سلم هستند. وی آخرین شهیدان است که در برخی متون ذکر شده است او حضرت عبدالله بن الحسن است و عمویش حسین می‌خواست عمه‌اش حوراء زینب را در آغوش بگیرد پس از دست او فرار کرد و به میدان جنگ رفت و بر پیکر عمویش افتاد و خطاب به قاتلان ایشان فرمود: وای بر تو، عمویم حسین (ع) را میزنی؟

امام حسین (علیه السلام) می فرماید: «خدایا بین ما و قومی که ما را به یاری دعوت کردند و سپس دشمنی که با ما می جنگد، داوری کن.

سپس حضرت عبدالله بن الحسن فرمود: عمو صبر کن همین که به جدت رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم بپیوندی، کسی که در جنگ شرکت کرد، ولی او را مجروح دیدند، پس یکی از عموهایش اسماء بن خرجیح شفاعتش کرد و اراده و حکمت الهی اراده کرد که این ذریه مبارک ادامه دهنده فرزندان امام حسن علیه السلام از این دو فرزند امام حسن علیه السلام باشند. در جنگ طف، و آخرین شهید، شهید حضرت عبدالله بن الحسن بود که در میدان صحرا بر پیکر عمویش حسین (ع) افتاد و به شهادت رسید، پس درود خدا بر او روزی که به دنیا آمد و روزی که شهید شد و روزی که زنده برانگیخته شد و بر امام حسین علیه السلام و فرزندان حسین علیه السلام و علی علیه السلام باد. اصحاب الحسین و الحمدلله رب العالمین و صلوات اللّه مولای و پیامبر ما محمد و آل طاهرینش.

از آخرین شهیدشان در روز عاشورا قبل از شهادت مولایشان حسین (علیه السلام) صحبت کردیم، پس با او آشنا شدیم، پس می گوییم: پدرش حضرت عبدالله بن الحسن، سرور جوانان اهل بهشت، و ریحانه، رسول خدا و جانشین او پس از شهید فَهَد علیهم السلام. توسط معاویه نفوذ کرده و توسط دست بدخواه خاندان خیانتکار الاشعث جعده قرار گرفته است. و اما مادرش دختر اولاد بن عبدالله بجالی برادرم جریر بن عبدالله بجلی است و گویا حضرت عبدالله بن الحسن جوان بود، پس چون یازده سال بیشتر نداشت مانند مردان جنگید.

سنگ شوم به پیشانی مقدسش اصابت کرد، سپس تیر سه شاخه زهرآلود زهرآلود آمد و افتاد! دشمنان او را احاطه کردند در حالی که حضرت علیه السلام بر زمین نشسته بود و نمی توانست برخیزد. در این هنگام عبدالله بن الحسن که پسر بود به عموی خود چنان نگاه کرد و تنها برای او بود که از خانه زنان بیرون بیاید و با عجله در کنار عمویش حسین قرار گرفت و زینب عقیله (سلام الله علیها) به دنبال او رفت تا او را ببندد و از چنگال مردم نجات دهد.

پس پسر نپذیرفت و به شدت امتناع کرد تا اینکه از دست او فرار کرد و گفت: به خدا قسم عمویم را رها نمی کنم.

در این هنگام بحر بن کعب با شمشیر به دست امام حسین افتاد تا آن حضرت را بزند، پس حضرت عبدالله بن الحسن فریاد زد: وای بر تو ای پسر شرّ! میخواهی عمویم را بکشی؟! پس بحر بن کعب او را با شمشیر زد، پس پسر با دست او را گرفت و او را به پوست کشید و دید که آویزان بود، پسر ندا داد: ای مادر!

و گفت: ای عمو! و در کنار عمویش حسین رضی الله عنه افتاد.

پس حسین او را گرفت و بر سینه مبارکش گرفت و به او گفت که بر او شکیبا باش: ای فرزند برادرم بر آنچه به تو رسیده صبر کن و برای آن نیکی ثواب بخواه. خداوند تو را با پدران صالحت خواهد گرفت.

سپس امام حسین دستان خود را به سوی آسمان بلند کرد – واه و بر زمین نشست و گفت: خدایا قطرات آسمان را از آنها بازدار و از برکات زمین بازدار. خدایا اگر مدتی آنها را خشنود کنی، تکه تکهشان کن و راهشان را از هم جدا کن و حاکمان هرگز از آنها راضی نخواهند شد، زیرا ما را به یاری دعوت کردند، سپس به ما حمله کردند و با ما جنگیدند!

در مورد قاتل گفته شده است که بحر بن کعب بن عبیدالله از بنی تیم بن ثعلبه که عده ای از مومنان و اولیای الهی را کشت و امام حسین علیه السلام را پس از شهادت غسل تعمید داد، پس لباس او را ربود، سپس دستانش در تابستان خشک شد تا اینکه در زمستان مانند دو چوب به خون در آمدند، و آن حضرت در قشلاق مانند دو عصا خشک شدند و آنها را به خاک و خون کشیدند و فرشتگانش

و گفته شد: قاتل شهید حضرت عبدالله بن الحسن الزکی حرمله بن کهیل اسدی است، ابوالفرج اصفهانی این را در (مقاتل الطالبین) از روایتی که از امام باقر (علیه السلام) می گوید نقل می کند.

و اگر برخی از مورخان معتقدند که بحر بن کعب دست پسر را برید و حسین او را به سینه در آغوش گرفت، پس از آن پیروی می کنند که حرمله او را پس از آن انداخت و در حالی که در دامان مادرش بود، او را ذبح کرد، پس پرتاب او لعنت الله علیه قاتل بود و درود خدا بر او از جانب حضرت عبدالله بن موعود علیه السلام نازل شد. اسان الزکی، لعنت خدا بر قاتل و تیراندازش حرمله بن کهیل اسدی.

روز چندم محرم به نام عبدالله بن الحسن است؟

شیعیان برای احترام به جایگاه والای شهدای کربلا از اول محرم تا دهم محرم هر روز را با نام شهید یا حادثه ای عزاداری می کنند. روز چهارم محرم نیز به عبدالله بن الحسن فرزند کوچک امام حسن مجتبی (ع) کریم اهل البیت اختصاص داده شده است.

انتهای مطلب