از چه روزی آب را بر امام حسین و یارانش بستند؟

به گزارش پارت نیوز؛ آنچه مسلم است و در جواب  پرسش از چه روزی آب را بر امام حسین و یارانش بستند می توان گفت این است که از هفتم محرم تا بعد از ظهر عاشورا، امام حسین(ع) و یارانش با مشکل آب مواجه شدند.

ماجرای بسته شدن آب بر امام حسین (ع)

منابع و مآخذ تاریخی و روایی به روشنی اثبات می کند که نیروهای عمربن سعد مأموریت یافتند که حسین بن علی و یارانش را در مضیقه قرار بدهند و مانع آوردن آب به خیمه ها بشوند و نیروهایی را در اطراف فرات مستقر کردند تا اصحاب امام حسین(ع) نتوانند از فرات آب بیاورند.

آیا امام حسین و یارانش تشنه شهید شدند؟

در غیر روز عاشورا امام و یارانش به سختی آب تهیه می کردند ولی روز عاشورا مشکل آب بسیار جدی شد و حتی امام حسین(ع) وقتی که خود را به آب رسانید و خواست آب بخورد ، در همان لحظه حصین بن تمیم به سوی آن حضرت تیر پرتاب کرد .

در نتیجه نتوانست آب بخورد و امام حسین و یارانش روز عاشورا همه با لب تشنه به شهادت رسیدند و اگر روایت و یا تاریخی بر خلاف این باشد، نمی توان آن را در برابر این همه روایات که می گویند امام حسین و یارانش همه با لب تشنه شهید شدند، پذیرفت. بلکه همه روایات می گوید: امام حسین ویارانش با لب تشنه به شهادت رسیدند و این منافات ندارد با این مطلب که امام حسین و یارانش در آن روز ها و حتی شب عاشورا آب تهیه کرده باشند.

بر اساس تاریخ از چه روزی آب را بر امام حسین و یارانش بستند؟

از جمله منابعی که این رخداد را بازگو کرده‌اند می‌توان به: «بحار الانوار» علامه مجلسی، «قلائد النحور فی وقایع الایام و الشهور» اثر مرحوم آیت الله ذبیح الله محلاتی، «تقویم شیعه» اثر شیخ عبدالحسین نیشابوری، «الوقایع و الحوادث» اثر حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ محمد باقر ملبوبی و… اشاره کرد.

یکی از واقعیت های تاریخی که در جواب این سوال، از چه روزی آب را بر امام حسین و یارانش بستند می توان گفت این است که در روز هفتم چون نامه ابن زیاد به این مضمون به لشکر عمر سعد رسید که نگذارید حتی یک قطره آب هم به امام حسین (ع) و یارانش برسد، عمرو بن حجاج زبیدی با چهار هزار تیرانداز مامور به آب منع آب فرات شدند تا هیچ آبی به خیمه گاه پسر پیامبر (ص) برده نشود.

به همین دلیل نیز از روز هشتم آب در کاروان عشق و خیمه‌های حسینی نایاب شد. در منابعی چون «لهوف» سیدبن طاووس به این رخدادها اشاره شده و همچنین شیخ عباس قمی در کتاب «فیض العلام فی عمل الشهور و وقایع الایام» با استناد به اسناد و منابع این رویداد و این منبع را روایت کرده است.

اما اعراب در جنگ به مردانگی شهره بودند و شاید صرفا بنی امیه را بتوان از این ویژگی استثنا کرد و استیلای آنها نیز باعث شد حتی برخی مولفه‌های مثبت اعراب در عصر جاهلی نیز از بین برود. بنی امیه پس از استیلای سیاسی میراث‌دار ثروت اقتصادی و نظامی به جای مانده از فتوحات اسلامی شد و این باعث شد تا دست آنها برای مواجهه هرچه بیشتر با بنی هاشم باز و آتش کینه دیرینه و جاهلی آنها از طایفه پیغمبر(ص) دوباره شعله‌ور شود.

روش امام حسین(ع) اما متفاوت از آنها بود. سیدالشهدا (ع) حتی بد دشمنانش را نیز نمی‌خواست و مدام سعی داشت تا آنان را از آینده و از ریختن خون خدا برحذر دارد. امام(ع) مانند پدرش امیرالمومنین (ع) دوست نداشت که آغازگر جنگ باشد. به همین سبب نیز مدام در مقام گفت‌وگو با امرای سپاه مقابل برآمد. امام بارها با عمر سعد گفت‌وگو کرد و از آینده شوم او خبر داد و حتی پیشنهادهای اقتصادی فریبنده ارائه کرد، اما چه سود که ازدیاد ظاهری لشکر خصم و وعده‌های سران اموی مانع بود.

سخن پایانی

در این مطلب به این پرسش که از چه روزی آب را بر امام حسین و یارانش بستند پرداخیتم. به طور کلی و طبق مطالب تاریخی از روز هفتم محرم آب بر امام حسین(ع) و اهل بیت ایشان بسته شد و تمامی یاران این امام بزرگوار با لبانی تشنه شهید شدند.