سوره توحید با معنی و تفسیر + عکس

به گزارش پارت نیوز؛ سوره توحید با معنی یکی از سوره‌های کوتاه اما بسیار عمیق قرآن است که در آن به معرفی ذات یگانه و بی‌همتای خداوند پرداخته شده است. این سوره به وضوح نشان می‌دهد که خداوند هیچ شریک و مشابه‌ای ندارد و تمام کائنات به وحدانیت او شهادت می‌دهند. مفهوم “توحید” در این سوره نه تنها به معنای یگانگی خداوند است، بلکه اشاره به صفات بی‌پایان و کمالات الهی دارد که هیچ موجودی قادر به مشابهت با آن‌ها نیست.

مشخصات سوره توحید

– سوره ۱۱۲ قرآن مجید
– در مکه نازل شده
– دارای ۴ آیه
– در جزء ۳۰ قرار دارد
– از نظر ترتیب نزول سوره ۲۲ است که بعد از سوره ناس در اوایل بعثت در مکه نازل شد
– یکی از سوره‌های چهارقل است

سوره توحید با معنی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿۱﴾

اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿۲﴾

لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿۳﴾

وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾

معنی سوره توحید

به نام خداوند بخشنده مهربان

1- بگو خداوند یکتاست

2- خدا بی نیاز است

3- نه زاییده و نه زاییده شده ( فرزند ندارد و فرزند کسی نیست)

4- هیچ کس همتای او نیست

تفسیر سوره توحید

بگو او الله یگانه است (احد): این عبارت به معنای آن است که خداوند ذاتاً یگانه و بی‌همتا است و هیچ تعدد و کثرتی در او وجود ندارد، نه در خارج از ذهن انسان و نه در خود ذهن. این ویژگی به این معناست که در کلام ایجابی (بیانی که در آن چیزی بیان می‌شود) فقط برای خداوند به کار می‌رود و در هیچ مورد دیگری استفاده نمی‌شود. از همین رو، مفهوم توحید به انسان‌ها راهی را نشان می‌دهد که از طریق آن می‌توانند به کمال برسند، حرکت کنند و از قید محدودیت‌های دنیا رهایی یابند. به وسیله این توحید، انسان قادر خواهد بود تا نقش خلیفه‌الله را در زمین به درستی ایفا کند، ارزش‌ها و شریعت الهی را در زندگی خود پذیرفته و به اخلاص در دین دست یابد.

الله بی‌نیاز مطلق و مرجع و منتهای همه موجودات است (صمد): در این آیه، خداوند به عنوان «صمد» معرفی می‌شود که به معنای بی‌نیازی مطلق اوست. خداوند تنها موجودی است که همه موجودات از او نیاز دارند و همه موجودات به سوی او باز می‌گردند. در حقیقت، تمام جهان و موجودات در ذات، صفات و آثارشان به خداوند محتاج‌اند و نهایتاً به سوی او می‌روند.
وجود «الف» و «لام» در کلمه «صمد» حصر را افاده می‌کند، یعنی تنها خداوند است که صمد مطلق است و هیچ موجود دیگری چنین ویژگی ندارد. در مقابل، کلمه «احد» برای خداوند به خودی خود حصر را می‌رساند و نیازی به «الف» و «لام» ندارد، چرا که تنها خداوند است که یگانه است و هیچ موجود دیگری چنین ویژگی ندارد. همچنین، تکرار نام «الله» در هر دو جمله نشان‌دهنده این است که هر جمله به طور مستقل برای تعریف خداوند کفایت می‌کند. در واقع، «احد» صفت ذاتی خداوند است و «صمد» صفت فعلی او. برخی مفسرین نیز معتقدند که کلمه «صمد» به معنای چیزی توپر است که درونش خالی نباشد؛ به همین دلیل هیچ نیازی به خوردن، نوشیدن، خوابیدن یا تولید مثل ندارد و خود خالق همه چیز است.

نه زاده و نه زاییده شده است: این آیه به وضوح بر یگانگی و بی‌نیازی خداوند تأکید دارد و بیان می‌کند که خداوند فرزند ندارد. زیرا اگر او فرزند داشت، آن فرزند نیز مانند خداوند می‌شد و در این صورت دو خدا به وجود می‌آمد. اما چون خداوند یکتا است و هیچ شریکی ندارد، باید بپذیریم که او نه زاییده شده است و نه کسی را به دنیا می‌آورد.
به عبارت دیگر، کسی که قرار است به دنیا بیاید نیاز به کسی دارد که او را به دنیا بیاورد، و آن شخص معمولاً مادر است. اما خداوند بی‌نیاز است و بنابراین نیازی به مادر ندارد. خداوند نه به کسی نیاز دارد و نه از کسی متولد می‌شود.

حرف آخر