علائم استرس در زنان چگونه است؟

استرس در زنان معمولا با ریزش مو شدید، مشکلات گواترشی و غیره خود را نشان می دهد که اینها تنها بخشی از این علائم هستند و  در ادامه این مطلب از پارت نیوز بیشتر توضیح خواهیم داد.

معرفی علائم استرس در زنان

شما می‌دانید که استرس بد است؛ از حملات قلبی گرفته تا موهای خاکستری، همه را موجب می‌شود. اما در فرهنگ پرمشغله ما، اغلب اوقات اکثر ما احساس استرس داریم.

گذشته از احساس اضطراب یا پریشانی، شاید ندانید که استرس چه آسیبی به شما وارد می‌کند. استرس می‌تواند به معنای آزادسازی مزمن کورتیزول باشد. کورتیزول هورمون اصلی استرس شماست که از غدد فوق کلیوی ترشح می‌شود.

خواب و انرژی

خواب یکی از اولین چیزهایی است که با استرس دچار مشکل می‌شود.

کورتیزول یک ریتم طبیعی ۲۴ ساعته دارد. این هورمون باید حدود ساعت ۵ صبح در بالاترین سطح خود باشد و به آرامی و به تدریج در طول روز کاهش یابد تا در زمان خواب به پایین‌ترین حد خود برسد. ملاتونین دقیقاً ریتم برعکسی دارد.

وقتی استرس دارید، سطح کورتیزول می‌تواند در هر زمانی غیر از حالت عادی‌اش باشد: صبح‌ها بالا یا خیلی پایین، به صورت پراکنده در طول روز بالا یا پایین، یا حتی شب‌ها اوج بگیرد. این وضعیت، انرژی شما را به هم می‌ریزد و باعث می‌شود برای احساس “عادی بودن”، هوس شکر، نشاسته یا کافئین کنید.

این ترشح نامنظم (کورتیزول) چیزی است که در مسیر خستگی آدرنال (کورتیزول کلی پایین و DHEA پایین) مشاهده می‌کنیم، چرا که مغز هماهنگی خود را با غدد فوق کلیوی از دست می‌دهد.

اگر مدتی است که تحت استرس هستید، کورتیزول شما می‌تواند در کل پایین باشد یا به طور خاص در نیمه‌های شب و صبح پایین‌تر از حد نرمال قرار گیرد.

هنگامی که کورتیزول در طول شب کم است، اغلب خود را بیدار می‌یابید (احتمالاً گرسنه، مضطرب، یا صرفاً کاملاً بیدار) زیرا مجبور شده‌اید برای بالا بردن قند خون در طول شب به آدرنالین تکیه کنید و نمی‌توانید به راحتی دوباره به خواب بروید. همچنین ممکن است صبح‌ها با انرژی پایین و اغلب اشتهای کم (به ویژه برای پروتئین) از خواب بیدار شوید.

وقتی کورتیزول شما در شب خیلی بالاست، احساس می‌کنید “سیمی و خسته” هستید. یعنی کاملاً از پا افتاده‌اید اما ذهنتان پر از افکار است و نمی‌توانید به خواب بروید. خسته (و احتمالاً کوفته) بیدار می‌شوید و به دنبال کافئین و کربوهیدرات‌های ساده هستید.

هر نوع اختلال در عملکرد غدد فوق کلیوی می‌تواند روز بعد شما را خسته و از پا افتاده کند، در حالی که هوس‌هایتان به اوج خود می‌رسند.

هوس‌ها

استرس هم علت و هم معلول نوسانات قند خون است و در نتیجه، هوس‌های غذایی.

با قند خونی که دائم در نوسان است، کنترل اشتها، هوس‌ها و سطح انرژی‌تان بسیار دشوار خواهد بود. برای اینکه حال بهتری داشته باشید، به سمت غذا می‌روید.

کورتیزول (که قند خون شما را بالا می‌برد) و انسولین (که قند خون شما را پایین می‌آورد) در طول روز دائماً در حال کشمکش هستند. وقتی هر یک از این‌ها از تعادل خارج شوند، هوس‌های غذایی شما به هم می‌ریزد و از نداشتن اراده برای پرهیز ناامید خواهید شد. شما ضعیف نیستید؛ شیمی بدن‌تان به هم ریخته است!

مشکلات دوره قاعدگی (و هورمون‌های جنسی)

کورتیزول و هورمون‌های جنسی شما (یعنی استروژن، پروژسترون و تستوسترون) همگی از هورمون‌های پیش‌ساز: DHEA و پرگننولون سرچشمه می‌گیرند. وقتی تحت استرس هستید، منابع به سمت تولید کورتیزول منحرف می‌شوند و در نتیجه با کمبود پروژسترون و مشکلاتی که ایجاد می‌کند، مواجه می‌شویم:

طول دوره قاعدگی بیشتر می‌شود و سندرم پیش از قاعدگی (PMS) شدیدتر می‌شود.

اگر شما هم مشکلات انسولین داشته باشید (مانند افرادی که مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) هستند)، علائم پایین بودن پروژسترون و بالا بودن تستوسترون را نیز مشاهده خواهید کرد، از جمله آکنه‌های پوستی و مشکلات مو (رشد موهای زبرتر و تیره‌تر در نواحی ناخواسته و ریزش مو در سر).

احساس سنگینی

شما می‌دانید که استرس می‌تواند به افزایش چربی کمک کند. اما شاید ندانید که افزایش‌های کوتاه مدت کورتیزول در واقع به چربی‌سوزی کمک می‌کنند.

مشکل اینجاست که کورتیزول زیاد به اضافه انسولین زیاد، منجر به ذخیره چربی فراوان می‌شود (به ویژه در ناحیه کمر). اگر در مصرف کربوهیدرات‌ها زیاده‌روی کنید، مانند همان خوراکی‌های شیرین و نشاسته‌ای که وقتی استرس دارید هوس می‌کنید، مقدار زیادی انسولین در بدن‌تان وجود خواهد داشت.

علاوه بر مشکل انسولین، کورتیزول چندین هورمون را که به شما در تنظیم اشتهایتان کمک می‌کنند، مختل می‌کند و در نتیجه طوفانی تمام‌عیار برای افزایش هوس‌های غذایی و دشواری در کنترل آنچه می‌خورید به وجود می‌آورد. اگر مقاومت به انسولین دارید، همه این موارد در شما تشدید خواهد شد، زیرا کنترل قند خونتان از قبل به خطر افتاده است.

استرس فشار زیادی بر تیروئید شما وارد می‌کند، و اگر هاشیموتو دارید (۱ نفر از هر ۸ زن، و ۹۰٪ از کم‌کاری تیروئید در آمریکا)، آن نوسانات قند خون باعث افزایش التهاب می‌شوند که سیستم ایمنی شما را به هم می‌ریزد و حمله به غده تیروئید را بدتر می‌کند. کورتیزول بالا همچنین تبدیل مهم‌ترین هورمون تیروئید، یعنی T3، را به شکلی بی‌مصرف به نام معکوس T3 افزایش می‌دهد (التهاب نیز همین کار را می‌کند – ضربه مضاعف برای هاشیموتو).

انتهای مطلب/آ.ع