فرار از منزل در نوجوانان؛ راهنمای کامل برای والدین
طبق آمارها فرار از منزل در نوجوانان رو به افزایش است و این مسئله کابوسی بزرگ برای والدین محسوب می شود و حالا به بررسی علت و راهکار این موضوع دلخراش می پردازیم.
به گزارش پارت نیوز؛ فرار از منزل در نوجوانان یک واقعیت ترسناک برای بسیاری از والدین و سرپرستان است. اینکه متوجه شوید عزیزتان بدون هشدار قبلی خانه را ترک کرده، می‌تواند ویران‌کننده باشد، به خصوص زمانی که آن عزیز یک نوجوان کم سن و سال است. نوجوانان فراری اغلب در سنین ۱۳ تا ۱۷ سالگی به دلایل مختلفی مانند درگیری‌های خانوادگی، آزار و اذیت، یا فشارهای اجتماعی خانه را ترک می‌کنند. با این حال، یکی دیگر از دلایل رایج فرار نوجوانان، مصرف مواد مخدر است.
فهرست
هنگامی که نوجوانان به خیابان‌ها می‌رسند، در برابر خطرات زیادی آسیب‌پذیر می‌شوند، از جمله بی‌خانمانی، خشونت، و بدتر شدن مشکلات سلامت روان. مهم است که دلایل فرار نوجوانان، از جمله مصرف مواد مخدر را درک کنیم و سعی کنیم از وقوع آن جلوگیری کنیم. اما اگر اتفاق افتاد، اقدام سریع برای یافتن و حمایت از نوجوانان ضروری است. با منابع و حمایت مناسب، نوجوانان فراری می‌توانند به مسیر درست بازگردند و زندگی خود را پس بگیرند.
چرا نوجوانان فرار می‌کنند؟
بر اساس مطالعه‌ای که منتشر شده است، بیشتر نوجوانان به دلیل پویایی ضعیف خانواده و روابط بد با والدین، و همچنین مشکلات مربوط به مصرف مواد، افسردگی و آزار و اذیت، فرار می‌کنند.
مسائل سلامت روان و فرار از منزل در نوجوانان
همبستگی قابل درکی بین نوجوانانی که با مسائل ایمنی و ثبات در خانه مواجه هستند و گزارش اضطراب و افسردگی می‌دهند، وجود دارد. مشکل، ترکیبی از دوره رشد نوجوانان است که در آن احساسات شدید می‌تواند به تحریفات فکری و تصمیمات تکانشی مانند فرار از خانه در هنگام درگیری که می‌توان آن را مدیریت کرد، گره بخورد. با این حال، والدین باید درک کنند که فرار از خانه همیشه نتیجه مستقیم مسائل سلامت روان، مانند اختلال دوقطبی نیست و می‌تواند نوعی رفتار پرخطر در نوجوانان نیز باشد.
نوجوانان ممکن است در توسعه خودمختاری خود و تلاش برای یافتن شباهت‌ها با دیگران، با مشکل مواجه شوند. این با فرار نوجوانان از خانه مرتبط است، زمانی که به دلیل گرایش جنسی، رویدادهای آسیب‌زا، طلاق والدین، یا حتی فشار بیش از حد همسالان در مدرسه، احساس بیگانگی از والدین خود می‌کنند. همانطور که همه ما می‌توانیم تصور کنیم، این عوامل و فشارها منجر به افزایش اضطراب و افسردگی می‌شوند که با افزایش مصرف مواد مخدر، اختلال نافرمانی مقابله‌ای، افزایش پرخاشگری و تحریف احساسات و افکار مرتبط است.
مسائل مربوط به مصرف مواد
نوجوانانی که از خانه فرار می‌کنند، اغلب به مصرف مواد روی می‌آورند تا با شرایط کنار بیایند یا احساسات و وضعیت روحی خود را بی‌حس کنند. استرس و ترومایی که تجربه می‌کنند، می‌تواند آن‌ها را به سمت سوءمصرف مواد مخدر یا الکل سوق دهد تا به طور موقت از واقعیت فرار کنند. مصرف مواد می‌تواند مسائل سلامت روان آن‌ها را بدتر کند و کنار آمدن با وضعیتشان را برایشان دشوارتر سازد. این چرخه خطرناک فرار از خانه و روی آوردن به مواد مخدر، مشکلات زمینه‌ای سوءمصرف الکل را که در وهله اول باعث فرار نوجوان شده، بیشتر تشدید می‌کند.
عوامل محرک رایج برای فرار از منزل در نوجوانان
عوامل محرک رایج برای فرار از منزل در نوجوانان متفاوت است، اما اغلب شامل موقعیت‌هایی می‌شود که نوجوانان در آن‌ها احساس سوءتفاهم، عدم حمایت یا تحت فشار بودن می‌کنند. عواملی مانند درگیری‌های خانوادگی، سوءاستفاده (فیزیکی، عاطفی یا جنسی)، بی‌توجهی، سوءمصرف مواد مخدر در خانواده، مسائل مربوط به سلامت روان، و فشار همسالان همگی می‌توانند در تصمیم یک نوجوان برای اولین بار برای فرار از خانه نقش داشته باشند. علاوه بر این، مسائلی مانند احساس انزوا به دلیل گرایش جنسی یا هویت جنسیتی، و بارداری در سنین پایین نیز می‌تواند برای برخی نوجوانان محرک‌های قابل توجهی باشد.
نشانه‌های هشداردهنده که ممکن است نوجوانان فرار کنند
تشخیص نشانه‌های فرار از منزل در نوجوانان، برای مداخله زودهنگام و جلوگیری از آسیب‌های احتمالی بسیار مهم است. برخی از نشانه‌های خطر رایج که حاکی از آن است که یک نوجوان ۱۳ تا ۱۷ ساله به فرار فکر می‌کند، می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- تغییرات ناگهانی در رفتار
- کناره‌گیری از خانواده و دوستان
- افزایش پنهان‌کاری
- سرپیچی از قوانین
- افت ناگهانی در عملکرد تحصیلی
- آسیب‌های جسمی بدون توضیح
- داشتن مقادیر زیادی پول نقد یا وسایل جدید بدون توضیح
علاوه بر این، اگر نوجوان شما شروع به صحبت در مورد فرار کند یا به داستان‌ها یا فیلم‌هایی درباره نوجوانان فراری علاقه نشان دهد، می‌تواند نشانه‌ای باشد که آن‌ها در حال فکر کردن به چنین اقداماتی هستند.
چگونه از فرار نوجوانان جلوگیری کنیم؟
والدین می‌توانند با نوجوانان خود در مورد افکار فرار صحبت کنند، با آن‌ها هم‌تنظیمی داشته باشند و در صورت نیاز مرزهایی را تعیین کنند تا از فرار آن‌ها جلوگیری شود. تشویق به ارتباط باز و صادقانه با نوجوان خود، در حالی که فضایی امن برای آن‌ها ایجاد می‌کنید تا احساسات خود را بدون قضاوت بیان کنند، می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا در مورد عوامل محرک و استرس‌زایی که باعث می‌شود احساس کنند می‌خواهند فرار کنند و به الگوهای رفتاری قدیمی بازگردند، صحبت کنند.
کمک حرفه‌ای بخواهید
اگر متوجه نشانه‌های هشداردهنده شدید یا احساس کردید تحت فشار هستید، در درخواست کمک از یک درمانگر یا مشاور متخصص در زمینه سلامت روان نوجوانان تردید نکنید. حمایت حرفه‌ای می‌تواند راهنمایی‌ها و راهکارهایی برای حل مسائل زمینه‌ای سلامت روان ارائه دهد که ممکن است باعث شود نوجوانان احساس کنند می‌خواهند فرار کنند.
گزینه‌های درمانی که می‌توانند به نوجوانانی که با مشکل فرار کردن دست و پنجه نرم می‌کنند کمک کنند، شامل برنامه‌های درمانی سرپایی، برنامه‌های فشرده سرپایی مجازی، یا برنامه‌های درمانی اقامتی است که محیطی مراقبتی ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته را فراهم می‌کنند.
برنامه‌های درمانی تابستانی
اگر به دنبال گزینه‌ای درمانی برای تابستان هستید، برای نوجوانی که با افکار فرار از خانه یا سایر چالش‌های سلامت روان دست و پنجه نرم می‌کند، به برنامه‌های درمانی تابستانی ما نگاهی بیندازید. ما برنامه‌های خود را به گونه‌ای طراحی می‌کنیم که به جوانان کمک کند تا مهارت‌های زندگی را بسازند و بر چالش‌های دشواری مانند اضطراب و افسردگی غلبه کنند.
هم‌تنظیمی و برقراری ارتباط با نوجوانتان
چه نوجوان شما با مشکل فرار کردن دست و پنجه نرم کند و چه صرفاً در حال گذراندن دوران “نوجوانی” خود باشد، او به تجربیات تکراری و قابل اعتماد برای تنظیم احساسات، افکار و رفتارهایش با شما به عنوان یک بزرگسال منظم نیاز دارد. نوجوانی دوره‌ای با هورمون‌های بالا، احساسات شدید و تغییرات در رشد شناختی است که باید در لحظات امنیت با مراقبان اصلی ریشه‌دار شود.
به عنوان والدین، ایجاد تعاملات منظم که بر حضور فعال، گوش دادن فعال و ابراز مراقبت بی‌قید و شرط نسبت به نوجوانتان تمرکز دارد، برای حس عزت نفس و انعطاف‌پذیری آن‌ها و همچنین مدیریت تعارض، اضطراب، فشار همسالان و زندگی به روش‌های سالم (نه فرار کردن) ضروری است.
تعیین مرزها با نوجوانتان
مرزها به عنوان اساس روابط امن عمل می‌کنند و توانایی افراد را برای تجربه پذیرش بی‌قید و شرط، صمیمیت سالم، آسیب‌پذیری و حس تعلق ایجاد می‌کنند. این تجربیات باعث ایجاد حس مثبت عزت نفس و گسترش ظرفیت این روابط برای ایجاد ارتباطات، احساس اعتماد، حل تعارض و اجتناب از واکنش‌های خطرناک و ناسالم مانند فرار از خانه می‌شوند.
مرزها باید برای همه افراد خانواده بر اساس سه معیار اصلی وجود داشته باشند:
برای همه و هر کس اعمال شوند.
ریشه در ایمنی عاطفی و جسمی داشته باشند.
برای انجام آنچه از نظر رشدی برای خود و دیگران بهترین است، عمل کنند.
توجه داشته باشید که مرزها برای نوجوانان به صورت “یک بار مصرف” ایجاد نمی‌شوند… مرزها ثابت و بدون تغییر هستند تا ایمنی عاطفی و جسمی را تضمین کنند. قوانین اغلب توسط والدین وضع می‌شوند زیرا مرزها برقرار نشده و به طور قابل اعتمادی رعایت نمی‌شوند… کودکان، نوجوانان و بزرگسالان برای داشتن روابط قابل اعتماد و امن، به مرزها نیاز دارند
واکنش آرام به تهدیدهای فرار از خانه
به جای واکنش با خشم یا ترس زمانی که یک نوجوان تهدید به فرار می‌کند، با همدلی و درک به موقعیت نزدیک شوید. احساسات نوجوانتان را تأیید کنید، در عین حال مرزها و پیامدهای قاطعی را برای چنین اعمالی تعیین کنید. با ایجاد فضایی امن برای گفتگوی صادقانه، می‌توانید با یکدیگر برای یافتن راه‌حل‌های سازنده و جلوگیری از موارد بیشتر فرار از خانه همکاری کنید. این امر به ویژه برای والدین نوجوانان ۱۷ ساله که ممکن است بیشتر مستعد گرفتن تصمیمات عجولانه باشند، اهمیت دارد.
انتهای مطلب/آ.ع
