اختلال پدوفیلی چیست؟ + راه های درمان

به گزارش پارت نیوز؛ پدوفیلی از اختلالات جنسی است؛ افراد پدوفیلی میل به روابط جنسی با کودکان پیش از بلوغ دارند؛ کودکان زیر ۱۳ سال در این رنج قرار می‌گیرند.

این مورد چه در تخیلات فرد باشد و چه اصرار یا رفتار جنسی فرقی ندارد و نوعی از اختلالات جنسی محسوب می‌شود.

راه‌های درمان گوناگونی ازجمله دارو، هرمون و درمان‌های روانی در این زمینه انجام می‌گیرد. این نوع درمان‌ها به دلیل برچسب پدوفیلی که روی فرد می‌چسباند او را از درمان دلسرد می‌کند.

درواقع اختلال پدوفیلی یا با اسم درست آن اختلال پدوفیلیک (که قبلاً به نام پدوفیلیا شناخته می‌شد) زمانی رخ می‌دهد که فردی تخیلات، اصرار یا رفتارهای جنسی را در مورد کودکان پیش از بلوغ زیر ۱۳ سال تجربه یا درگیر کند.

درمان اختلال پدوفیلیک معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:

• داروها مانند هورمون درمانی
• درمان‌هایی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT)
• سایر روش‌های روانی اجتماعی، مانند گروه‌درمانی یا نظریه سیستم‌های خانواده
• هنگام نزدیک شدن به درمان، مهم است که در نظر بگیرید که چگونه یک فرد افکار و انگیزه‌های نامناسب خود را می‌بیند.
• همچنین مهم است که شرایط هم‌زمان را در نظر بگیرید، مانند:
• اختلال شخصیت ضداجتماعی (ASPD)
• اختلال مصرف مواد (SUD)
• اختلال دوقطبی
• اختلالات افسردگی و اضطراب
• سایر پارافیلیاها

معنی کلمه پدوفیلی

کمله پدوفیلی به معنای میل جنسی فرد به کودکان نابالغ است. این اختلال ازجمله اختلالات روانی و جنسی است. کسانی که به این نوع بیماری دچار هستند به لحاظ جنسی جذب کودکان می‌شوند. مبتلایان به اختلال پدوفیلی عموماً مردان هستند اما در سال‌های اخیر تعداد زنان پدوفیلی روی به افزایش است. این افراد تمایل به ارتباط با کودکان زیر ۱۳ سال فارغ از دختر یا پسر بودن آن‌ها دارند. البته در مواردی فرد پدوفیلی به جنسیت مشخصی علاقه دارد.

مشخصات افراد پدوفیلی

افراد پدوفیلی عموماً میلی به ارتباط جنسی از طریق مقعد و یا مهبل با کودک ندارند. البته مواردی نیز دیده‌شده که این موضوع پیش‌آمده است. اما به‌صورت نرمال فرد پدوفیلی تمایل دارد آلت تناسلی خود را به کودک نشان دهد و کودک را مجاب به لمس آن کند یا آنکه خود بدن کودک را لمس کند. حتی در برخی نیز افراد پدوفیلی نگاه کردن به کودک فرد را راضی می‌کند.

پدوفیلی چیست؟

پدوفیلی یا همان بچه‌بازی در یک تعریف جامع کشش و میل جنسی مداوم به کودکانی هست که قبل از سن بلوغ هستند. این اختلال نوعی پارافیلیا یا اختلالات جنسی است. فرد پدوفیلی دارای برانگیختگی و ارضای جنسی، به خیال‌پردازی و انجام رفتار جنسی غیرمعمول و افراطی وابسته است. پدوفیلی به‌عنوان تخیلات در مورد برانگیختگی جنسی شدید، گرایش جنسی، یا رفتارهای مکرر و شدید جنسی با یک کودک یا کودکان پیش از بلوغ – معمولاً ۱۳ سال یا کمتر – در یک دوره حداقل شش‌ماهه تعریف می‌شود. بیشتر پدوفیل‌ها مرد هستند و می‌توانند جذب هر دو جنس شوند. میزان ارتباط آن‌ها با بزرگسالان هم‌جنس یا جنس مخالف هم متفاوت است.

همسر پدوفیلی

اکثر افرادی که دچار بیماری پدوفیلی هستند شغلشان با کودکان در ارتباط است.درمان این افراد به لحاظ بالینی کار پر چالشی است. ممکن است درمان را قبول نکنند، و اگر قبول هم بکنند، ممکن است در مقابل هر تلاشی برای ایجاد تغییر در وجودشان مقاومت کنند. آن‌ها حس گناه ندارند و فکر نمی‌کنند رفتارشان مساله‌آفرین است. تغییر را لازم نمی‌بینند  آن‌ها در ذهنشان می‌توانند رفتارهای خودارضاگرشان را توجیه کنند بدون اینکه هیچ حس همدلی‌ای نسبت به درد و رنج کودک داشته باشند. اگر یکی از اعضای خانواده یا قانون، مجبورشان کرده پیش متخصص سلامت روانی بروند معمولاً در درمان همکاری نمی‌کنند. آن‌ها دریچه‌ی دل خود را برای مشاوره باز نمی‌کنند و پذیرای چیزهایی که به آن‌ها گفته می‌شود نیستند.

همسران پدوفیلی باید روان‌درمانی شوند در درمان شناختی که روانشناس انجام می‌دهد با استفاده از روش‌های مختلف اغلب روی تغییر طرز فکر ایشان و حذف افکار نادرستشان نسبت به کودکان کار می‌کنند روش‌های متفاوتی برای درمان شناختی وجود دارند مانند تنفس فکری، آموزش مهارت‌های رفتاری و تغیر الگوهای جنسی که می‌تواند بر روی همسران پدوفیلی تأثیر بگذارد. دارودرمانی هم برای مشکلاتی مثل کنترل ضعیف تکانه‌ها و اختلالات فکری  است.

سایت پدوفیلی

ساخت و پخش فیلم‌هایی با مضموم روابط پدوفیلی یا رابطه جنسی با کودک در تمام کشورهای جهان ممنوع است. بااین‌حال سایت‌ها و افرادی هستند که اقدام به تولید این دست محتوا می‌کنند.

فیلم پدوفیل

بنیاد دیدبان اینترنت (IWF) درزمینهٔ مبارزه با سوءاستفاده جنسی از کودکان در فضای مجازی فعالیت، اعلام کرد که بیشترین تعداد سایت‌هایی که دارای چنین محتوایی هستند، در هلند فعالیت می‌کنند.

این بنیاد که گزارش ۲۰۱۶ خود را منتشر کرده، در تازه‌ترین آمار خود از وجود بیشترین سایت‌های حاوی عکس و ویدئوی تجاوز به کودکان در اروپا خبر داده است.

این گزارش با اشاره به آمارهای سال ۲۰۱۵ که در آن آمریکای شمالی حائز چنین رتبه‌ای شده بود، تصریح کرده است: این آمار نسبت به سال گذشته کاهش ۲۰ درصدی در آمریکای شمالی و افزایش ۱۹ درصدی در اروپا را نشان می‌دهد.

همچنین گزارش یادشده نشان می‌دهد که اروپا ۶۰ درصد سایت‌های با محتوای سوءاستفاده جنسی از کودکان را در اختیار دارد که ۳۷ درصد آن به‌تنهایی مربوط به هلند است.

درمان افراد پدوفیلی

پدوفیلی از راه‌های گوناگونی مورد درمان قرار می‌گیرد. در ادامه درمان‌های مختلف را خدمتتان توضیح می‌دهیم.

درمان محرومیت از آندروژن

درمان محرومیت از آندروژن (ADT) شامل داروهای مهارکننده هورمون برای کاهش میل جنسی در فرد مبتلابه اختلال پدوفیلیک است.

داروهای مهارکننده هورمون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آنتاگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین (GnRH) مانند دگارلیکس

سیپروترون استات (CPA)

مدروکسی پروژسترون استات (MPA)

بررسی سال ۲۰۲۲ از چندین مطالعه نشان داد که داروهای کاهش‌دهنده تستوسترون می‌توانند علایق و رفتارهای جنسی در اختلال پدوفیلی را کاهش دهند.

یک کار آزمایی بالینی تصادفی شده در سال ۲۰۲۰ نشان داد که درمان با دگارلیکس به‌سرعت (۲ هفته) برای کاهش خطر آزار جنسی یک کودک از کودک مؤثر است. درحالی‌که یک مطالعه در سال ۲۰۲۲ نشان داد که پس از ۱۰ هفته درمان با دگارلیکس، ۵۸ درصد از شرکت‌کنندگان هیچ علاقه جنسی بیشتری به کودکان گزارش نکردند.

دیوید تزال، روان‌درمانگر نیویورکی باتجربه در درمان اختلال پدوفیلیک، بیان می‌کند که آنتاگونیست‌های تزریقی GnRH، مانند لوپرون، به‌طور مؤثری برای مجرمان جنایی استفاده‌شده‌اند.

مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین (SSRIs)

برخی از مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین (SSRIs)، که اغلب برای درمان اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) استفاده می‌شوند، ممکن است وسواس جنسی را کاهش دهند، علائم خلقی آشفته را بهبود بخشند و شاید تکانش گری را کاهش دهند.

اختلال پدوفیلیک نوعی پارافیلیا منبع مورد اعتماد است. پارافیلیا علایق، تمایلات یا رفتارهای جنسی مداوم و غیرمعمول است که باعث ناراحتی یا آسیب به خود یا دیگران می‌شود. . این اصرارها و رفتارها شامل اشیا، فعالیت‌ها یا حتی موقعیت‌هایی مانند اشیاء غیرانسانی، درد یا افراد نارضایتی می‌شوند.

پارافیلیا گاهی اوقات می‌تواند تظاهرات OCD باشد. افراد مبتلابه پدوفیلی OCD (POCD) ممکن است افکار و نشخوارهای تکراری مرتبط با ترس از توهین را تجربه کنند و داروها ممکن است به کاهش تکرار کمک کنند.

تزال خاطرنشان می‌کند که افراد ممکن است افکار مکرر را به‌عنوان “دیستونیک خود” یا “برای آن‌ها بسیار غیرطبیعی” ببینند.

یک بررسی در سال ۲۰۲۲ نشان می‌دهد که SSRI ها و داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای برای درمان رفتارهای جنسی اجباری و سایر پارافیلیای اجباری نشان داده‌شده است.

POCD چیست؟

توجه به این نکته مهم است که POCD تظاهرات OCD است، نه یک اختلال پارافیلیک. کسانی که با POCD زندگی می‌کنند ازنظر جسمی جذب کودکان نمی‌شوند، اما ترس شدیدی دارند که می‌توانند باشند.

کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم، ویرایش متن (DSM-5-TR) انواع خاصی از OCD را متمایز نمی‌کند. OCD تنها بیماری شناخته‌شده بالینی است. اما POCD به‌عنوان یک اصطلاح توصیفی برای کمک به مراجع برای درک افکار تکراری و وسواسی استفاده می‌شود.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ نشان می‌دهد که CBT در کاهش بیش‌ازحد جنسی در میان پدوفیل ها مؤثر است.

CBT می‌تواند شامل روش‌های درمانی مختلف برای تغییر افکار و رفتارهای مرتبط با پدوفیلی باشد.

شناختی: تحریف شناختی، نگرش‌های طرفدار جرم، نقص در کنترل تکانه، کمبود مهارت‌های اجتماعی، تنظیم ضعیف عاطفی، و محرک‌های محیطی.

رفتاری: بازسازی خود ارضایی، حساس سازی پنهان یا درمان بیزاری.

CBT ممکن است انکار را برطرف کند یا آموزش همدلی ارائه دهد. هدف دیگر ممکن است کاهش باورهای توهین‌آمیز باشد، مانند “کودکان برای یادگیری در مورد آن باید رابطه جنسی داشته باشند.”

تزال می‌گوید: «اگر این افکار را قطع نکنید، آن‌ها می‌توانند به‌طور بالقوه باقی بمانند و ناراحت‌کننده‌تر شوند. “ممکن است خطر را افزایش دهد.”

بیزاری‌درمانی

بیزاری‌درمانی یک رفتاردرمانی مبتنی بر شرطی‌سازی کلاسیک ایوان پاولوف است. یک روانشناس دارای مجوز یک محرک بد، به‌عنوان‌مثال، ریشه تلخ یا آمونیاک با بوی تند ارائه می‌دهد و آن را با یک فکر یا رفتار نامناسب جفت می‌کند.

وقتی این افکار را در سر دارید، بوی آمونیاک را حس می‌کنید. تزال توضیح می‌دهد که وقتی می‌خواهید کاری انجام دهید، ریشه تلخ را دردهان خود می‌گذارید. “به‌طور مداوم، کسی می‌تواند از این موارد برای تداخل با تکانه‌های داخلی استفاده کند.”

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد

درمان پذیرش و تعهد (ACT) نوعی روان‌درمانی است که ممکن است به‌ویژه برای افراد غیرم تخلف مفید باشد.

افراد ACT به شما کمک می‌کند افکار و احساسات خود را بدون تلاش برای تغییر آن‌ها بپذیرید. با حمایت یک متخصص سلامت روان، با استفاده از فن‌های ذهن آگاهی و تغییر رفتار، با خیال راحت از طریق افکار و احساسات ناراحت‌کننده هدایت خواهید شد.

تزال می‌گوید: «شاید شما افکار پدوفیلیک را تجربه می‌کنید و هرگز به آن‌ها عمل نمی‌کنید، اما آن‌ها را همان‌طور که هستند پذیرفته‌اید و می‌توانید زندگی خوبی داشته باشید.

اگر به دنبال پشتیبانی هستید، به دایرکتوری Psych Central مراجعه کنید تا یک درمانگر آنلاین یا یک متخصص سلامت روان در نزدیکی خود پیدا کنید.

گروه‌درمانی

افراد مبتلابه اختلال پدوفیلیک ممکن است برای مقابله با انکار و توجیه در گروه‌درمانی شرکت کنند. تزال توضیح می‌دهد که گروه‌درمانی می‌تواند این ایده را تقویت کند که خردسالان ازنظر رشدی و شناختی بالغ نیستند و ازنظر قانونی نمی‌توانند رضایت دهند.

«شما احساس تنهایی نمی‌کنید؛ شما احساس می‌کنید که یک جامعه وجود دارد، “تزال می‌گوید. “اگر با افرادی مانند خودتان هستید، درک درستی وجود دارد که می‌تواند به ایجاد یک سیستم پشتیبانی کمک کند و به‌عنوان یک‌پایه عمل کند.”

آغازگر اختلال پدوفیلی

علل اختلال پدوفیلیک ممکن است به نوروبیولوژی، تفاوت‌های هورمونی و سابقه سوءاستفاده جنسی در دوران کودکی مرتبط باشد. اما تحقیقات انجام‌شده در سال ۲۰۱۵ نشان می‌دهد که اکثر بازماندگان سوءاستفاده جنسی دچار اختلال پدوفیلی نمی‌شوند.

DSM-5-TR سه معیار خاص را برای تشخیص یک فرد مبتلابه اختلال پدوفیلی فهرست می‌کند که عبارت‌اند از:

برانگیختگی جنسی، خیال‌پردازی‌ها، اصرارها یا رفتارهایی که شامل یک کودک یا کودکان پیش از بلوغ می‌شود.

اقدام بر اساس تمایلات جنسی، یا تجربه پریشانی یا مشکل مهم مرتبط.

داشتن حداقل ۱۶ سال سن و حداقل پنج سال بزرگ‌تر از کودک یا فرزندان.

مشخصات عبارت‌اند از:

انحصاری (جاذبه فقط برای کودکان) و غیر انحصاری (جاذبه برای کودکان و بزرگسالان)

کشش جنسی به یک جنسیت خاص

جذابیت فقط برای اعضای خانواده (همچنین به‌عنوان محارم شناخته می‌شود)

شناخت علائم اختلال پدوفیلیک می‌تواند به جلوگیری از انجام افکار نامناسب فرد کمک کند.

در حین یا پس از درمان یا حبس، ممکن است به افراد مبتلابه اختلال پدوفیلیک دستوراتی داده شود، مانند عدم تماس با خردسالان، عدم استفاده از تلفن همراه و منع رفت‌وآمد. Tzall توضیح می‌دهد که وقتی به‌درستی استفاده شود، نظارت گاهی اوقات می‌تواند بهترین گزینه موجود باشد.

پدوفیل ها کودک‌آزاری می کنند؟

ابهامات زیادی در مورد اختلال پدوفیلی وجود دارد که اغلب به آن پدوفیلیا گفته می‌شود، و اینکه دقیقاً شامل چه چیزی می‌شود.

موضوع اختلال پدوفیلیک می‌تواند بحث‌برانگیز باشد، به‌ویژه برای کسانی که نمی‌دانند این چیست و چگونه در جامعه بهداشت روان‌درمان می‌شود.

اگرچه پدوفیلی به‌طور گسترده با کودک‌آزاری همراه است، اما یکی لزوماً به دیگری منجر نمی‌شود. ممکن است با این وضعیت سلامت روان زندگی کنید و هرگز به شخص دیگری آسیب نرسانید.

وضوح و درک علائم و نشانه‌ها می‌تواند همه‌چیز را در برنامه درمانی شما ایجاد کند.

جامعه بزی

اگر با افسردگی زندگی می‌کنید، به دیگرانی بپیوندید که درک می‌کنند در چه شرایطی قرار دارید. یک فضای امن برای پیدا کردن جامعه، راهنمایی و پشتیبانی باهم پیدا کنید.

اختلال پدوفیلی چیست؟

اختلال پدوفیلیک در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، ابزار تشخیصی اولیه متخصصان سلامت روان در ایالات‌متحده، به‌عنوان یک نوع اختلال پارافیلیک طبقه‌بندی‌شده است.

اختلالات پارافیلیک، امیال، تخیلات یا رفتارهای شدید و مکرر هستند که:

باعث شود کسی در موردعلاقه خود احساس ناراحتی کند (نه‌فقط ناراحتی ناشی از عدم تائید جامعه)

شامل یک میل یا رفتار جنسی است که شامل ناراحتی روانی، آسیب یا مرگ شخص دیگری می‌شود

میل به رفتار جنسی شامل افراد ناخواسته یا افرادی که قادر به رضایت قانونی نیستند

زندگی با اختلال پدوفیلیک انتخاب شما نیست. برخی از علل ممکن است شامل رشد اجتماعی ضعیف بزرگسالان، سوءاستفاده شخصی درگذشته، یا ناهنجاری‌های مغزی باشد.

آیا پدوفیلی یک گرایش جنسی است؟

دکتر توماس پلانت، استاد روانشناسی در دانشگاه سانتا کلارا در سانتا کلارا، کالیفرنیا، توضیح می‌دهد: «برای مردم مهم است که درک کنند که کلیشه‌های زیادی درباره پدوفیل‌ها وجود دارد که باید آن‌ها را رد کنیم». بیشتر مردم به غریبه‌های ترسناک و ژولیده فکر می‌کنند که کودکان بی‌گناه را از خیابان‌ها می‌ربایند.

اگر با اختلال پدوفیلیک زندگی می‌کنید، ممکن است توسط کودکان برانگیخته شوید، اما درعین‌حال احساس ناراحتی شدید نیز خواهید کرد. این می‌تواند شما را از شرکت در رویدادها یا کارهای روزمره بازدارد. شما اغلب احساس اضطراب و گناه دارید.

به این دلایل، اختلال پدوفیلیک یک گرایش جنسی نیست. به‌عنوان یک نوع اختلال پارافیلیک، این وضعیتی است که باعث ایجاد اختلال یا ناراحتی برای فرد مبتلابه آن می‌شود.

از سوی دیگر، گرایش جنسی پدوفیلیک شامل فقدان اضطراب، شرم یا احساس گناه در جذب جنسی به کودکان است.

پدوفیلی در مقابل افبوفیل ها

پلانت می‌گوید: «ما باید به خاطر داشته باشیم که پدوفیلی، واقعاً افرادی هستند که کودکان پیش از بلوغ را مورد هدف قرار می‌دهند یا ازنظر جنسی به آن‌ها علاقه دارند.

برخی از افراد در درجه اول به نوجوانان علاقه‌مند هستند، اما ما آن‌ها را “افبوفیل” می‌نامیم، و مشخصات تشخیصی و رویکرد درمانی آن‌ها واقعاً با پدوفیل ها متفاوت است.”

اختلال پدوفیلیک چگونه تشخیص داده می‌شود؟

یک متخصص سلامت روان یا پزشک مجاز می‌تواند به تشخیص اختلال پدوفیلی کمک کند.

درحالی‌که DSM-5 استفاده گسترده از پورنوگرافی کودکان را به‌عنوان یک شاخص قابل‌اعتماد برای اختلال پدوفیلیک ذکر می‌کند، برخی از پزشکان ممکن است از ارزیابی Abel برای علاقه جنسی (AASI-3) نیز استفاده کنند.

AASI-3 می‌تواند برای کمک به ارزیابی مردان و زنان استفاده شود. می‌تواند علایق جنسی در کودکان و همچنین احتمال سوءاستفاده جنسی از کودکان درگذشته را روشن کند.

ممکن است از ابزارهای تشخیصی اضافی استفاده شود. این شامل پلتیسموگرافی آلت تناسلی در مردان و فتوپلتیسموگرافی واژینال در زنان است. این روشی برای اندازه‌گیری جریان خون در اندام تناسلی شما به‌عنوان یک واکنش برانگیختگی است، درحالی‌که تصاویر کودکان نشان داده می‌شوند، که در طیفی از عکس‌های “عادی” تا تصاویر جنسی بیشتر متفاوت است.

علائم و نشانه‌های اختلال پدوفیلی

فردی که با اختلال پدوفیلیک بالینی زندگی می‌کند، برای یک دوره حداقل ۶ ماهه، جذب و برانگیختگی جنسی را نسبت به کودکان پیش از بلوغ تجربه می‌کند، که عموماً به کودکان زیر ۱۳ سال اطلاق می‌شود.

برای دستیابی به تشخیص بر اساس DSM-5، همچنین باید:

• بر روی اصرارها یا خیالات شما عمل کرده‌اید یا ناراحتی بین فردی یا مشکلی را تجربه کرده‌اید
• حداقل ۱۶ سال سن داشته باشید و حداقل ۵ سال از کودکی که روی آن تمرکز کرده‌اید بزرگ‌تر باشید
• اختلال پدوفیلیک ممکن است به‌صورت زیر ظاهر شود:
• انحصاری. جذابیت فقط به سمت کودکان است.
• غیر انحصاری شما هم جذب کودکان و هم بزرگسالان می‌شوید.
• سایر تعیین‌کننده‌ها برای تشخیص عبارت‌اند از:
• کشش جنسی نسبت به زنان
• کشش جنسی نسبت به مردان
• کشش جنسی نسبت به زن و مرد
• کشش جنسی محدود به محارم است

اقدام بر اساس یک میل پدوفیلیک می‌تواند به معنای انجام اعمال جنسی مختلف با کودکان، تماشای پورنوگرافی کودکان، یا خیال‌پردازی یا خود ارضایی در مورد تصاویر کودکان، اعم از واقعی یا تصویری باشد.

برخی از نشانه‌هایی که نشان می‌دهد شما با اختلال پدوفیلیک زندگی می‌کنید عبارت‌اند از تحریک جنسی توسط کودکان پیش از بلوغ و تجربه هر یک از علائم زیر درنتیجه:

• انکار
• استفاده گسترده از پورنوگرافی کودکان
• احساسات شا
• من یا گناه
• آسیب روانی اجتماعی
• ناامیدی جنسی
• اغلب، ترس و اضطراب در مورد زندگی با اختلال پدوفیلیک می‌تواند باعث شود که تمایلات جنسی نسبت به کودکان را انکار کنید.
• ممکن است سعی کنید افکار یا رفتارهای خود را توجیه کنید یا تعاملات نامناسب را تصادفی یا غیرعمدی بنامید.
• استفاده گسترده از پورنوگرافی کودکان
• استفاده گسترده از پورنوگرافی کودکان اغلب به‌عنوان وسیله‌ای قابل‌اعتماد برای تشخیص اختلال پدوفیلی دیده می‌شود.
• احساس شرم یا گناه

اگر با اختلال پدوفیلیک زندگی می‌کنید، ممکن است در هنگام احساس تمایلات جنسی نسبت به کودکان دچار اضطراب و ناامیدی شوید. شرم و گناه ممکن است شمارا از مراجعه به درمان بازدارد.

ناامیدی جنسی

برای برخی، اختلال پدوفیلیک می‌تواند از یک زندگی جنسی رضایت‌بخش جلوگیری کند.

به‌عنوان‌مثال، اگر شما در یک رابطه شریک بزرگ‌سال هستید و درگیر رابطه جنسی رضایت‌بخش هستید، ممکن است ازنظر جنسی احساس ناامیدی یا نارضایتی کنید زیرا ترجیح می‌دهید در نوعی تماس جنسی با یک کودک قرار بگیرید.

آسیب روانی اجتماعی

اضطراب و استرس ناشی از زندگی با اختلال پدوفیلیک ممکن است باعث شود شما از رویدادهای اجتماعی یا گردهمایی‌های خانوادگی اجتناب کنید، به‌خصوص اگر کودکان در آن حضور دارند.

ترس عمومی از «شناخته شدن» و در معرض قرار گرفتن نیز ممکن است مانع از شرکت در تعاملات فقط بزرگسالان شود.

ترجیح دادن همراهی با کودکان به بزرگسالان

اگر با اختلال پدوفیلیک زندگی می‌کنید، ممکن است همراهی با کودکان بیشتر از شرکت بزرگسالان احساس شود. برای مثال، ممکن است مکالمات مهم بزرگسالان را به نفع تعامل با کودک پشت سر بگذارید.

کودکان ممکن است برای شما آن‌قدرها تهدیدکننده نباشند یا باعث شوند که احساس مهم بودن یا قدرت کنید.

بااین‌حال، صرفاً لذت بردن از همراهی با کودکان به این معنی نیست که شما اختلال پدوفیلی را تجربه می‌کنید.

آیا همه پدوفیل ها کودک‌آزار هستند؟

زندگی با اختلال پدوفیلیک شمارا به یک “آزار کودک” تبدیل نمی‌کند. این یک اصطلاح سمی است که باعث انگ و شرم می‌شود.

برای روشن بودن، این اصطلاح به هر بزرگ‌سالی اطلاق می‌شود که به‌طور نامناسب کودکی را لمس کند یا کودک را مجبور به لمس او کند. اگر این‌طور است، شما درگیر سوءاستفاده جنسی از کودکان شده‌اید و طبق تعریف، کودکی را مورد آزار و اذیت قرار داده‌اید.

این احتمال وجود دارد که فردی که بر اساس احساسات آن‌ها عمل می‌کند و کودک را آزار می‌دهد نیز با اختلال پدوفیلی زندگی می‌کند. بااین‌حال، برخی از افرادی که با اختلال پدوفیلی زندگی می‌کنند، کودکان را مورد آزار و اذیت قرار نمی‌دهند.

اختلال پدوفیلیک بر تحریک جنسی تمرکز دارد. اگر با این شرایط زندگی می‌کنید، ممکن است در مورد کودکان خیال‌پردازی کنید اما هرگز به آن عمل نکنید.

پدوفیلی یک وضعیت روان‌پزشکی است که به این معنی است که بزرگسالان جذب کودکان خردسال پیش از بلوغ می‌شوند. آن‌ها ممکن است بر اساس انگیزه‌ها و خواسته‌های خود عمل کنند یا نکنند. پلانته می‌گوید، کودک‌آزاری، آزار جنسی کودکان و/یا نوجوانان است.

او می‌گوید: کودک‌آزاری همیشه یک رفتار است، درحالی‌که پدوفیلی لزوماً یک رفتار نیست، بلکه می‌تواند فقط یک میل باشد.

درمان برای این وضعیت سلامت روان در دسترس است.

مهم است که از قبل بدانیم که متغیرهای زیادی وجود دارد که باید در مدیریت این نوع افکار، احساسات و رفتارها موردتوجه قرار گیرد. کارشناسان هنوز در تلاش‌اند تا دریابند که چگونه درمان را مؤثرتر کنند.

دارودرمانی و روان‌درمانی می‌تواند به ایجاد چارچوبی برای مدیریت تمایلات جنسی نسبت به کودکان پیش از بلوغ کمک کند. در برخی موارد، درمان بازسازی شناختی و درمان بیزاری ممکن است مفید باشد.

نظرات مردم در خصوص پدوفیلی ها

فردی نوشته است: اخیرا تو یکی از سخنرانی های TED راجب این موضوع صحبت شد و سعی کردن اینو عادی جلوه بدن مثل دوجنسه ها و همجسگراها که خیلی شوکه کننده هم بود میگفتن ک اینها بیمارن و باید بهشون کمک کرد و دست خودشون نیست و آزاری ندارن و اینا…😳😳

فرد دیگری در جواب گفته است: راست گفته خب،هم جنس گراها وترنس ها ام دست خودشون نیس،پدوفیل ی بیماری روانی جنسی دیگ

فرد دیگری نوشته است: بیمار روانی هستن باید تحت درمان باشن

دیگری نوشته است: امکان درمان یا کنترلشون هست

فرد دیگری نوشته: معتادها را هم اول به عنوان مجرم می شناختند بعد نگرش عوض شده بیمار هستن. به جای اعدام و زندان باید درمان و کنترل بشن. پدوفیل هم یک نوع بیماری باشه، مشکلش چیه؟

دیگری نوشته است: راست گفته خب،هم جنس گراها وترنس ها ام دست خودشون نیس،پدوفیل ی بیماری روانی جنسی دیگ
درسته اما این یجورایی میخاست زیرزیرکی عادیش کنه مثلا میگفت ک اونا آزاری ندارن و برعکس قربانی هستن ک نمیتونن ب کسی ک دوسش دارن عشق بورزن اینم عشقم ینی ایجاد رابطه با کسی ک هنوز بطور فیزیکی و روانی ب بلوغ نرسیده

فرد دیگری در فضای مجازی نوشته است: معتادها را هم اول به عنوان مجرم می شناختند بعد نگرش عوض شده بیمار هستن. به جای اعدام و زندان باید در …

دیگری نوشته است: اعتیاد فرق میکنه منظور اینه ک مثلا بذاریم عادی زندگیشونو بکنن ینی بتونن با ی بچه ی شش ساله وارد رابطه بشن همونطوری ک ازدواج همجنسگراها عادی و قانونی شد البته اون ب کسی آسیبی وارد نمیکنه ولی این…

کابر دیگری در پاسخ به کاربر قبلی گفته است: درسته اما این یجورایی میخاست زیرزیرکی عادیش کنه مثلا میگفت ک اونا آزاری ندارن و برعکس قربانی هستن ک …

فردی در جواب فردی که در خصوص برنامه تد نوشته بیان داشته: من برنامه روندیدم ک بدونم چی گفته عزیزم ولی دلم ب حالشون میسوزه بیماری بدیه وخودشونم عذاب میکشن،توایران خداروشکرحداقل مسئله ترنس حل شد وبرای درمان بهشون وام میدن کاش بقیه چیزام حل ش

دیگری گفته است: یکی از اساتیدمون که انگلیس زندگی کرده بود می گفت اونجا اگر کسی سابقه کودک آزاری داشته باشه یا بیماری روانی که باعث کودک آزاری بشه و زندانی شده باشه. حق نداره هر جای شهر سکونت کنه. هر منطقه ای میره اول باید به شهرداری محل خودشو معرفی کنه تا محل زندگیش یک فاصله مشخص با مدارس و مهد ها داشته باشه. تصویرش را هم به مدارس و مهدهای آن محل میدن که اگه حضورش را مشاهده کردند اطلاع بدن. به این میگن کنترل کردن.

دیگری در این رابطه نوشته:اعتیاد فرق میکنه منظور اینه ک مثلا بذاریم عادی زندگیشونو بکنن ینی بتونن با ی بچه ی شش ساله وارد رابط …

کاربر دیگری در فضای مجازی نوشته:مطمئن باشین منظورشون عادی زندگی کردن به معنایی که با هر بچه ای بازی کنن نیست. منظور اینه که یک نفر سرطان داره، یکی پدوفیل شده، پس به جای وحشت یا پنهان کاری در موردش صحبت کنیم تا بشه تحت کنترل یا درمان قرار بگیرند.

فرد دیگری در این رابطه اینگونه بیان داشته: این شکل عادی سازی باعث میشه بتونیم آمار دقیقی از پدوفیلی ها به دست بیاریم. ببینیم با این اطلاعات چقدر خوب میشه برنامه های مراقبتی چید.

کابری در پاسخ به موضوع اعتیاد دانستن پدوفیل نوشته است:اعتیاد را به عنوان یک نمونه موفق این روش مثال زدم. در مورد اعتیاد هم قبلا همین نگاه بود که باید تنبیه بشن به همین خاطر مردم فراری بودند یا پنهان کاری می کردند اما وقتی نگاه عوض شد و معتاد به عنوان یک بیمار عادی سازی شد مراکز رسمی ترک اعتیاد شکل گرفت تا عده ای بتونن درمان بشن.

سخن آخر

اختلال پدوفیلیک یک وضعیت سلامت روان است که در آن جذب جنسی به کودکان می‌تواند باعث ناراحتی یا اختلال بالینی شود.

اگر با این وضعیت زندگی می‌کنید، ممکن است استرس شدید، اضطراب یا ناامیدی مرتبط با میل جنسی خود را احساس کنید.

وجود اختلال و استرس چیزی است که اختلال پدوفیلی را با گرایش جنسی پدوفیلی متفاوت می‌کند.

اختلال پدوفیلیک مترادف با کودک‌آزاری نیست. ممکن است در مورد داشتن کشش جنسی نسبت به کودکان ناراحتی شدیدی را تجربه کنید، اما هرگز به آن عمل نکنید.

انتهای مطلب